تولید پلاستیک در طول زمان به طور قابل توجهی تکامل یافته است. پلاستیک‌ها در ابتدا با استفاده از چند ماده و مستربچ تولید می شدند، اما اکنون هزاران پلاستیک از طیف گسترده ای از مواد طبیعی و مصنوعی فرموله شده اند. یکی از تغییرات بزرگ در طول زمان در فرمولاسیون پلاستیک استفاده از افزودنی های پلیمری است. افزودنی ها، مواد شیمیایی‌ای هستند که برای بهبود فرآیند پذیری، افزایش طول عمر و/یا دستیابی به خواص فیزیکی یا شیمیایی مطلوب در محصول نهایی به پلیمر پایه اضافه می شوند. این افزونه‌ها می‌توانند با هدف تغییر رنگ نهایی در پلیمر‌هایی مختلف مانند پلی‌اتیلن ویا مشخصات مکانیکی و فیزیکی استفاده شوند که پکیلون در مقاله تولید میلگرد پلی‌اتیلن رنگی به صورت کامل آن را تفسیر کرده است.

افزودنی های پلیمری چیست؟

در حالی که محتوای افزودنی ها معمولاً تنها چند درصد است، تأثیر آنها بر عملکرد و پایداری پلیمر قابل توجه است. هنگامی که مواد افزودنی اضافه می شوند، ترکیب پلیمری به عنوان مستربچ نامیده می شود و بر این اساس پردازش می شود.

افزودنی های پلیمری

گزینه های بی شماری در مورد مواد افزودنی وجود دارد و هر کدام بهبود خاصی در عملکرد یا پایداری پلیمر ارائه می دهد. انتخاب مواد افزودنی مناسب برای پلیمر شما ممکن است کار سختی به نظر برسد. به همین دلیل است که دنبال کردن وبسایتی مانند پکیلون که دارای تخصص گسترده در مواد افزودنی و رزین های مختلف و همچنین تجربه ترکیبات پیشرفته است بسیار مهم است. 

در زیر دسته های رایج افزودنی های پلیمری برای راهنمایی شما آورده شده است. حتی در یک دسته خاص، مانند بازدارنده های شعله، گزینه های افزودنی متعددی وجود دارد. افزودنی که برای یک پلاستیک معین بهترین است، به شدت به پلیمر پایه (برای اطمینان از سازگاری) و کاربرد محصول نهایی بستگی دارد.

انواع افزودنی های پلیمری

روان کننده ها:

پلیمرهای پایه اغلب سفت هستند و انعطاف پذیری و رئولوژی یا جریان، خواص مورد نیاز برای پردازش پلاستیک را ندارند. روان کننده ها برای بهبود رئولوژی و همچنین الاستیسیته اضافه می شوند. نرم کننده ها یکی از رایج ترین افزودنی های پلیمری هستند و به عنوان مثال می توان به استرهای فتالات که در محصولات PVC استفاده می شود اشاره کرد.

تثبیت کننده های ضد پیری:

تقریباً هر پلاستیک در معرض اشعه ماوراء بنفش، مانند نور خورشید، و اکسیژن از جمله ازن، در معرض تخریب قرار می گیرد. این تخریب باعث شکنندگی، تغییر رنگ و از بین رفتن برخی از خواص فیزیکی می شود. افزودنی هایی که به عنوان آنتی اکسیدان ها، تثبیت کننده ها یا آنتی اوزون ها شناخته می شوند، برای مبارزه با خراب شدن پلاستیک و افزایش قابل توجه طول عمر محصول نهایی اضافه می شوند.

نمونه هایی از آنتی اکسیدان ها شامل فنل ها، آریل آمین‌ها و فسفات‌ها و نمونه هایی از تثبیت کننده های UV شامل بنزوفنون ها و بنزوتریازول ها می باشد. علاوه بر این، رنگ سیاه یک جاذب عالی UV است، بنابراین اغلب رنگ‌ها یا کربن سیاه‌ برای ایجاد پلیمر‌ مقاوم در برابر اشعه ماوراء بنفش اضافه می‌شود. عوامل دمنده: این مواد افزودنی به پلیمر پایه اضافه می شوند و هنگامی که در حین پردازش به دمای خاصی رسید تجزیه می شوند و گازی آزاد می کنند که یک ساختار سلولی در پلاستیک ایجاد می کند. این ساختار باعث کاهش چگالی و بهبود خواص عایق می شود. دمنده های مختلفی از نمک گرفته تا مواد شیمیایی پیچیده آزاد کننده نیتروژن در دسترس هستند.

بازدارنده های شعله:

بازدارنده های شعله از احتراق جلوگیری می کنند، آن را به تاخیر می اندازند یا سرعت آن را کاهش می دهند. این افزودنی ها در محصولات الکتریکی برای جلوگیری از اشتعال و سوختن پلاستیک ها رایج هستند. بازدارنده های شعله را می توان با پلیمر پایه مخلوط کرد یا در مرحله پردازش پلاستیک به آن اضافه کرد یا حتی به عنوان یک لایه سطحی روی محصول نهایی اضافه کرد. هالوژن ها مانند برم ها و همچنین ترکیبات شیمیایی فسفر و نیتروژن، بازدارنده های رایج شعله هستند.

عوامل هسته زا:

این افزودنی ها خواص مکانیکی و شفافیت را بهبود می بخشند. آنها همچنین سرعت تبلور پلاستیک را افزایش می دهند و زمان چرخه کلی را کاهش می دهند.

پردازش:

این افزودنی ها با پلیمر ترکیب می شوند تا فرآیند پذیری و ویژگی های پردازش مواد را بهبود بخشند. نمونه هایی از افزودنی های فرآوری شامل روان کننده ها و به طور خاص تر، اسیدهای چرب، موم های هیدروکربنی و برخی از انواع پلی اتیلن می باشد.

رنگ‌ دانه‌ها: 

هدف این عوامل تغییر رنگ محصول نهایی است. این افزودنی ها اغلب رنگدانه یا رنگ هستند. رنگ یا رنگدانه خاص انتخاب شده عمدتاً بر اساس پلیمر پایه مورد استفاده می‌شود زیرا این دو ماده باید با هم سازگار باشند. همچنین میتوانید برای آشنایی با تفاوت‌های کامپاند و مستربچ پلیمری روی عبارت رنگی کلیک کنید.

ضد الکتریسیته ساکن:

این افزودنی ها برای به حداقل رساندن پتانسیل ایجاد الکتریسیته ساکن در سطح پلاستیک و حتی در برخی موارد از آن به طور کامل جلوگیری می کنند. نمونه هایی از افزودنی های ضد الکتریسیته ساکن عبارتند از آمین ها، ترکیبات آمونیوم و استرهای پلی اتیلن گلیکول.

بو:

همچنین افزودنی هایی برای اصلاح بوی محصول نهایی وجود دارد. یک مثال از یک عامل بو زمانی است که یک ماده شیمیایی به رنگ اضافه می شود تا بوی مطبوع تری ایجاد کند.

ضد میکروبی:

با توجه به روند رو به افزایش در تجهیزات پزشکی قابل کاشت و سایر فناوری ها، افزودنی های ضد میکروبی محبوبیت بیشتری پیدا می کنند. این عوامل از تخریب پلاستیک محافظت می کنند و احتمال حمله میکروبیولوژیکی را کاهش می دهند.

توجه: برای آشنایی بیشتر با یک نمونه جنس‌های پلیمری که مورد تایید بهداشت است میتوانید به صفحه‌ی “تخته گوشت صنعتی” مراجعه فرمایید و تنوع و قیمت سایزهای مختلف را مشاهده نمایید.

سخن آخر در باب افزودنی های پلیمری

افزودنی ها مواد شیمیایی هستند که برای بهبود فرآیند پذیری، افزایش طول عمر و یا دستیابی به خواص فیزیکی یا شیمیایی مطلوب در محصول نهایی به پلیمر پایه اضافه می شوند.  پکیلون تولید کننده فیلم و کیسه های پلی اتیلن و همچنین ترکیبات پلی الفین، افزودنی ها، مخلوط ها و مستربچ ها است. ما علاوه بر فروش محصولات، پشتیبانی فنی، کمک در مورد تجهیزات شما و توصیه‌های فرآیندی را نیز ارائه می‌کنیم.

پکیلون همچنین یک توزیع کننده کامل مواد شیمیایی، رزین ها و گازهای مختلف برای صنعت پلاستیک است. با امکانات انبارداری و توزیع در سراسر ایران. پکیلون چرخش سریع، تحویل به موقع، یک محصول با کیفیت و خدمات شخصی را در اولویت قرار می دهد. همین امروز با ما تماس بگیرید تا بدانید چگونه می توانیم در پروژه بعدی شما کمک کنیم!